Teoman - Uçurtmalaradd

E          G#m        A      E
En sevdiği renk mor olan kadın
E       G#m        A
En sevdiği kelime “asi”
E          G#m        A      E
En sevdiği oyun incitmek beni
A                              E
Hıncı, çocukluktan kalma yara izi

E         G#m         A     E
Zamanı, yaralarla ölçen kadın
E     G#m      A
Geçmişiyle kavgalı
E        G#m         A            E
Tanrı'ya sığınan kız çocuğu geceleri,
A                    E
İsyankar... Gündüzleri.

E          G#m        A         E
İpleri dolaşmış uçurtmalar misali             )
E          G#m             A         E         )
Ne beraber uçabildik, boşverip şu dünyayı     )
A                E                            )
Ne gidebildik kendi yolumuza                  )
F#m          E    F#m         E                 )   Nak.
Rüzgarda savruk, başına buyruk                )
F#m          E    F#m         E                 )
Rüzgarda savruk, başına buyruk                )
E   A   E   G#m F#m   E                         )
Senle ben.. Senle ben..                       )

E         G#m        A     E
Kırdığı kalpleri dizmiş ipe,
E       G#m         A
Gene de en büyük zararı kendine
E       G#m       A           E
Ayak izlerini kuşlar yesin diye,
A                             E
Ekmek kırıntıları bırakıp geride...
E          G#m      A      E
En sevdiği ses, çocuk sesi
E              G#m              A
Oysa anne olmayı istememiş yıllar var ki kendi,
E       G#m      A           E
Hiç bir zaman kök salmamış ki,
A                            E
Sırf bi gün çekip gidebilmek için..

Nak.

E        G#m   A         E
Gene de bulup birbirimizi,
E        G#m      A
Aldatma pahasına sevdiklerimizi.
E         G#m    A        E
Ağlayarak seviştiğim kadın,
A                             E
İpleri dolaşmış uçurtmalar misali...

Nak.

E        G#m       A            E
Kaç gece göğsünde uyuduğum kadın,
E    G#m     A        E
Hep tek başıma, Uyandım...